تاثیر مدیریت زمان بر تنظیم هیجان در طی امتحان و سازگاری تحصیلی
انسان همواره در ارتباط با محیط پیرامون خود با مسائل و مشکلات متنوع و ناشناختهای رو به رو است وبرای پاسخگویی به خواسته های خودنیازمندتعامل وسازگاری بامحیط اطراف خود میباشد. این در حالی است که در دنیای معاصر، پیشرفتهای تکنولوژیکی و ارتباطی نیز نقش همنوایی، کنار آمدن و سازگاری با موقعیتها و مسائل پیش رو را ضروریتر ساخته است. در دیدگاه روانشناختی، فرایند الگوهای پاسخدهی شخص به تغییرات محیطی را سازگاری میگویند ( پاشا شریفی، 1384) و شخصی سازگار است که توانایی و قدرت پردازش صحیح اطلاعات را داراست ( رستمی، 1383 ). سازگاری حاصل تلاش آگاهانه در انطباق و تعامل مناسب ویژگیهای فردی و شخصیتی، با ماهیت موقعیتهایی است که فرد با آن مواجه می شود. مفهوم سازگاری در انسانها جریان پویا و بدون انقطاع است. چرا که از یک سو، نیازهای انسانی، متنوع و دائماً در حال تغییر است و از سوی دیگر، اوضاع و احوال محیطی که در آن نیازهای یاد شده بایستی برآورده گردند متغیر و متفاوت است. سازگاری تحصیلی حیطهای خاص از مفهوم عام سازگاری است که به موضوع سازگار شدن فرد با دوره ورشته تحصیلی، محیط آموزشی و الزامات آن می پردازد.( به نقل از یوسفی و همکاران، 1389). سینها و سینگ سازگاری را به سه نوع اصلی تقسیم بندی کرده اند: الف ) سازگاری تحصیلی ب ) سازگاری اجتماعی ج ) سازگاری عاطفی یا هیجانی ( نیک دل، 1385 به نقل از زارعی ،
خرید اینترنتی فایل کامل :
1391 ).
از طرفی در دیدگاه تکاملی، هیجان، میراثی است که از انسانهای نخستین برای ما باقی مانده است و از این رو به دلیل کارکردهای ویژهای که دارد، همچنان در نوع بشر باقی میماند. هیجانها به انسان کمک می کنند تا بتواند به مشکلات و فرصتهایی که در زندگی با آنها رو به رو است، سازگارانه پاسخ دهد. ( لونسون[1]، 1999). تنظیم هیجانی مرتبط با آزمون شامل فرایندهای مختلفی است که فراگیران برای پایش[2] ، ارزیابی[3] و اصلاح[4] تجربیات هیجانیشان به کار میبرند. (گروس[5] و همکاران، 2006 ، شوتز[6] و دیویس[7]، 2000 ، شوتز و دیکر[8] 2002 ، شوتز و همکاران ، 2011 ).
1-2 . بیان مساله :
زمان عنصر گرانبهایست که تلف شدن آن ضایعات جبرانناپذیری را برای فرد و در نهایت برای یک جامعه دارد. هیچ متاعی با ارزشتر از زمان نیست و گرانترین هزینه، از دست دادن زمان است. تسلط بر زمان تنها رمز موفقیت آدمی به شمار میرود. مهارت های مدیریت زمان[9] ابزار و روشهایی هستند که فرد را از آنجا که هست به آنجا که میخواهد، میرساند( تریسی، 1389). در واقع مدیریت زمان شامل مهارتهای بهره برداری بهینه از زمان است. این مهارت ها به تدبیر پیشبینی زمان و تشخیص زمان در اولویتهای مورد نظر اطلاق شده و خرده مهارت هایی از قبیل برنامهریزی، سازماندهی و کنترل زمان را در بر میگیرد. (شادمان فر، سپاه منصور، هومن،1392).
از طرف دیگر در سالهای اخیر حوزه امتحان دادن بیش از سایر حوزه ها مورد توجه قرار گرفته است.( پکرون[28]و همکاران، 2002) امتحان دادن بخشی از زندگی اغلب دانش آموزان و دانشجویان است. آنها با امتحان دادن رقابت و غرور، و هیجانهای مرتبط با امتحان از قبیل ترس و اضطراب را تجربه می کنند. ( شوتز ، 2004 ). اضطراب امتحان فرد را درباره تواناییهایش دچار تردید می کند و پیامد آن کاهش توان مقابله با موقعیتهایی مانند موقعیت امتحان است، موقعیتهایی که فرد را در معرض ارزشیابی قرار می دهند و مستلزم حل مشکل یا مسئله هستند. (پارکس – استم[29] و همکاران ، 2010 ).