اجرای تحریمهای یکجانبه علیه ایران از دیدگاه حقوق بینالملل
با گسترش تحریمهای سازمان ملل متحد از نظر تعداد، کیفیت و دلایل آنها از یک سو و احتمال توسل مکرر شورای امنیت به این ابزار در آینده و همچنین با عنایت به تحریمهای بینالمللی علیه ایران که روز به روز ابعاد وسیعتر و جدیتری به خود میگیرد و در مواردی نیز موجب مداخله در امور داخلی کشور میشود.
بیان مساله
اگر چه تحریم با هدف افزایش فشار بر ایران انجام شده، اما منافع غرب نیز با چالشهایی از قبیل از دست دادن فرصتهای سرمایهگذاری در بخشهای نفت و گاز و عدم استفاده از آنها، عدم استفاده از موقعیت استراتژیکی و نفوذ ایران در خاورمیانه و جهان اسلام و افزایش قیمت جهانی نفت به ویژه در شرایط بحران اقتصادی روبهرو شده است.
حقیقت آنجاست که اگر چه تحریمها؛ سبب فشار اقتصادی بر ایران شده است و باعث افزایش تعداد واسطهها در خریدهای ایران از خارج، افزایش هزینههای حمل و نقل و بیمه و توقف کشتیها و طولانی شدن مدت زمان حمل و نقل کالا به علت تامین کالای ضروری بوسیله واردکنندگان از طریق واسطههای کویتی یا دیگر بنادر خلیج فارس شده و آشفتگی سیستم توزیع، احتکار و گرانفروشی، پیدایش بازار سیاه برای بسیاری از کالاها را موجب شده است و ایران را مجبور به پرداختهای اضافی و هزینههای بیشتر برای کالاهای وارداتی نموده است و موجبات کاهش ارزش ریال شده است که به نوبه خود باعث کاهش واردات و تهدید دسترسی ایران به سرمایه و تکنولوژی
خرید اینترنتی فایل کامل :
خارجی شده است و به عبارت دیگر تحریمهای آمریکا جو سرمایهگذاری در ایران را تغییر داد و انتقال تکنولوژی به ایران صورت نگرفت ضمناً تحریمهای یک جانبه علیه ایران موجب شد تا قسمتی از طرحهای عمرانی و توسعه ساختاری اقتصادی را پس از جنگ متوقف کند. با این وجود، این تحریمها مانع از فعالیتهای شرکتهای نفتی در ایران نشد، علت آن را میتوان در روابط خوب ایران با شرکتهای استخراج و بازاریابی نفت جهانی دانست.
ولی با این اوصاف باید گفت از نظر سیاسی تحریمها موفقیتی نداشته است و ایران با قدرت به فعالیت هستهای خود ادامه میدهد.
پیش از این نیز تحصیلهای مشابهی از هزینههای تحریم برای آمریکا در از دست دادن متّحدان منطقهای منتشر شده است که نشان از آن دارد که آمریکا نه به هدف کوتاه مدت و نه به هدف بلند مدت خود از تحریمها دست نخواهد یافت.[1]
در بیست سال گذشته دولتهای متمادی در آمریکا تلاش کردند که از نظر سیاسی نظامی و اقتصادی ایران را منزوی کنند و در چهارچوب قوانین آن کشور، ایران را مورد تحریم قرار دهند. در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتن، کنگره آمریکا تحت تاثیر منافع سیاسی گروه های داخلی که با یک کشور خارجی مرتبط میشد، ایران را «دشمن سال» نامیدند و این کشور را متهم کردند که از تروریسم بینالمللی حمایت و در مقابل روند صلح در خاورمیانه ایستادگی میکنند و به دنبال دستیابی به سلاحهای کشتار جمعی هستند.
کنگره با تصویب مقررات جدید کلینتن را وادار کرد که سختترین و بیسابقهترین نوع تحریمها را علیه ایران بکار بندد. این مساله برای منافع دیگر دولتها تزاحم ایجاد کرد و آمریکا را در تقابل سیاسی با همپیمانانش قرار داد. در این تحقیق سعی شده است با توجه به تحریمهایی که در کشور عزیزمان ایران با آن روبهرو هستیم مشروعیت و یا عدم مشروعیت تحریمها را بررسی نماییم، اگر چه ساختار تحریم و تئوری روابط بینالملل رابطه غیر قابل انکاری دارند.
[1] – علیخانی، حسین، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ترجمه محمد متقینژاد، چاپ سوم، تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امورخارجه، 1386، ص 129.